برندها چگونه باید به کنشگری مدنی فکر کنند؟
انتشار: 1401-11-16 13:19:01
دسته‌بندی: مقالات آموزشی
اهمیت تناسب ارزش‌‌ها و عمل در سیاست‌های سازمان
شماره روزنامه: 5664
تاریخ چاپ: 1401/11/16
شماره خبر: 3941362
مترجم: مهدی نیکوئی منبع: european business review زمانی که بحث کنشگری مدنی می‌شود، باید به این نکته حیاتی توجه کرد که کسب‌و کارها باید به طور ذاتی علاقه‌‌‌مند به کنشگری در یک حوزه و مسأله خاص باشند؛ نه آنکه برای تقویت نشان تجاری (برند) یا هر نوع دغدغه کسب و کار خود به چنین مشارکت‌‌‌هایی بپردازند. وجود انگیزه ذاتی مهم‌ترین معیار تصمیم‌گیری درباره کنشگری است و باعث می‌شود که در نهایت، اقدامات چنین کسب و کارها و شرکت‌هایی صادقانه و خالصانه شناخته شود.
طی چند سال اخیر، بسیاری از شرکت‌های بزرگ تا کوچک به این فکر کرده‌‌‌اند که آیا باید در مسائل اجتماعی، زیست‌‌‌محیطی و سیاسی به کنشگری بپردازند یا خیر. برای پاسخ دادن به این سوال مهم، جواب را باید در منبعی غیرمنتظره یافت: روان‌شناسی تفریحات و سرگرمی‌‌‌ها.در ظاهر، سرگرمی‌‌‌ها و کنشگری اجتماعی/ سیاسی که در این مقاله آن را به طور خلاصه کنشگری مدنی می‌‌‌نامیم، هیچ شباهتی به یکدیگر ندارند. در حقیقت، انگار دو روی یک سکه هستند و تفاوت‌‌‌هایشان نمی‌توانست از این بیشتر شود. سرگرمی، کم‌‌‌اهمیت و مفرح است و کنشگری مدنی عمیق و واقعی. کنشگری با مسوولیت‌‌‌های اجتماعی شرکت‌ها تفاوت دارد؛ جایی که اغلب رویکرد پشت‌‌‌پرده‌‌‌ای در آن دیده می‌شود و همه چیز را در بوق و کرنا نمی‌‌‌کنند. با این حال، در کنشگری سیاسی، یک برند خاص ممکن است دیدگاه خود را در مورد یک مسأله مشخص قاطعانه بیان کرده و خواهان تغییر مورد علاقه خود شود.
اجازه دهید ابتدا تفاوت مسوولیت اجتماعی کسب و کار و کنشگری آنها را بازتر کنیم. در مسوولیت اجتماعی، بحث وظیفه مطرح است و یک کسب و کار خود را نسبت به تمام ذی‌نفعان (کارکنان، سرمایه‌گذاران، مشتریان، دولت، جامعه و شاید حتی گیاهان و حیوانات) موظف می‌‌‌داند. در بسیاری از مواقع، افزایش درآمد کسب و کارها با هزینه دیگران صورت می‌گیرد. به عنوان مثال، شرکتی که فعالیت‌‌‌هایش آلاینده باشد، موجب آلودگی محیط‌‌‌زیست و افزایش بیماری‌‌‌ها می‌شود. افزایش بیماری‌‌‌ها نیز افزایش هزینه بهداشت و درمان جامعه را به دنبال دارد و می‌توان گفت که بخشی از درآمدهای شرکت به بهای این هزینه‌‌‌های مخفی برای دیگران محقق شده است.
کسب و کار و شرکتی که مسوولیت‌‌‌پذیر باشد، با کاهش آلایندگی عملیات تولیدی خود به وظیفه‌‌‌اش در قبال همه ذی‌نفعان عمل می‌کند و لزوما افتخاری در این ایفای وظیفه نیست. اما ممکن است همان شرکت پا را از وظایف خود فراتر گذاشته و خواستار نقش‌‌‌آفرینی و تغییری در آن سوی مسوولیت‌‌‌هایش باشد. از اینجا به بعد، وارد حوزه کنشگری شده است. با این تفاسیر، کنشگری چه ارتباطی به سرگرمی دارد؟ برخلاف این تفاوت‌‌‌های ظاهری، آنها شباهتی بزرگ در هسته خود دارند. سرگرمی‌‌‌ها و کنشگری برند، زمانی که به درستی انجام شوند، ناشی از منبع انگیزه ذاتی خواهند بود. در این صورت، نه به دلیل منافع شخصی و نه به دلیلی به جز خود آن عمل (سرگرمی یا کنشگری) انجام نمی‌‌‌شوند.
اشتراک‌گذاری در شبکه‌های اجتماعی
